sobota, 25 marca 2017

Wzrastaj nieśpiesznie ...





Nareszcie Wiosna Iduś :) Przyroda powoli budzi się do życia. Na drzewach pierwsze pączki i zielone listki, a w powietrzu ta wszechogarniająca nadzieja :)

Lubię Wiosnę. Ciepło promieni słońca na policzkach, głośny świergot ptaków za oknem, narodziny koloru, i ten zgiełk budzącego się z zimowego snu życia.

Obserwując budzącą się nieśpiesznie z zimowego snu przyrodę, zauważyłam, że sama mam czasem tendencje do pośpiechu. Ba ... myślę, że nie tylko ja ją mam.

Świat pędzi. Artykuły w gazetach zachęcają nas, by być fit i git. Zachęca się nas by sięgać śmiało gdzie wzrok nie sięga, by przekraczać nieprzekraczalne granice, by znaleźć odpoczynek w zmęczeniu, by nie ustawać w radości, by nie ustawać w biegu ku zwycięstwu, bo spełnienie za rogiem.

Przez chwilę sama weszłam w ten świat pośpiechu. Biegłam czasami bez tchu. Miałam niby wszystko, a w tym wszystkim wielkie nic.

Nabawiłam się jedynie zadyszki, i dziwiłam się, że zmęczona jestem okrutnie, i nie mam siły na radość. 

Aż wreszcie złapałam się za uzdę i krzyknęłam "wróć".

Przez chwilę powrót jest nieprzyjemny, bo ciężko jest wrócić z punktu: mogę wszystko, do punktu mogę to na co mam siłę i ochotę.

Ale teraz już przyszła radość. Jestem Sobie w tu i teraz, i wzrastam nieśpiesznie. A jak coś mnie korci by wybiegać w "tam" to przypominam Sobie o tej zadyszce, i mi przechodzi ochota by brać udział w tym sprinterskim biegu :)

Zachęcam Cię Kochanie byś wzrastała Sobie nieśpiesznie. W swoim tempie. Wymaga to przyznania przed samych Sobą, że nie zawsze jest się fit i git :), trzeba mieć w Sobie dużo miłości do własnych słabości.

Ale jak to się ma, to WZRASTA SIĘ NAPRAWDĘ. A piękno przychodzi samo.

Przyroda nie jaśnieje wiosenną zielenią od razu po zimie. Chwilę trwają mocowania. Wieją wiatry, padają deszcze, a zieleń przysypują śniegi. Ale w końcu następuje zmiana.

Tak samo jest w życiu. Korci nas by z rozstania wchodzić w biegu w nowy związek, korci nas by chudnąć 10 kg w dwa tygodnie, korci nas by chwycić wszystko, choć nie ma jak tego dźwignąć....

...ale prawdziwie wzrasta się nieśpiesznie..

Życia bez zadyszki, i bez pośpiechu Ci życzę.
Pamiętaj, że nic nie musisz na już i nic nie musisz na zawsze!
Rozkoszuj się drogą do celu i krocz spokojnie, we własnym tempie, bez zadyszki.

Kocham Cię mocno, Mama

4 komentarze:

  1. To ja mam chyba trochę inaczej. U mnie zawsze nawet to powolne wzrastanie przebiega w dość dużym tempie i nie wyobrażam sobie, żeby miało być inaczej :) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Każdy ma inaczej :) i to całe piękno świata. :) :) pozdrawiamy :)

      Usuń
  2. Kocham Was czytać :* cudne Wy!!!
    buziaki

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. <3 <3 <3 cmok cmoki dla Was cieplutkie a szczególny dla przystojniaka :)

      Usuń